وضعیت و چالشهای موجود در رابطه با پذیرش و مراقبت از کودکان در خانواده‏های جایگزین

در فرهنگهای مختلف جهان خانواده‏های فاقد فرزند و یا خواهان پرورش فرزندان بیشتر اقدام به پذیرش فرزند از خانواده‏های دیگر و یا از بین کودکان بی سرپرست می‏نمایند. پذیرش فرزند از جمله راهکارهای مهم مقابله با پیامدهای منفی ناباروری محسوب می‏گردد. پذیرش فرزند نقش مثبتی در ارائه سرپرستی صالح به کودکان بازی نموده و به تقویت روند مؤسسه زدایی و ایجاد شرایط پرورش کودکان در دامان خانواده کمک کرده است. قالب‏های عمده پذیرش فرزند در جهان و کشور ما شامل فرزندخواندگی، شبه خانواده و دایه رضاعی می‏باشد. با وقوع انقلاب اسلامی مسئولیت‏های مربوط به فرزندپذیری به سازمان بهزیستی کشور محول و با اعلام ممنوعیت سپردن فرزندان به اتباع بیگانه، متقاضیان پذیرش فرزند در کشور در شرایط بهتری قرار گرفتند. پاسخگویی به نیازهای خانواده‏های متقاضی و کودکان در مراحل مختلف تصمیم‏گیری، پذیرش و پرورش فرزند نیازمند برنامه‏ریزی علمی و توسعه ساختارهای حقوقی و اجرایی است. آشنایی بیشتر با ویژگی‏ها و چالشهای موجود در فرآیند فرزندپذیری زمینه‏ساز برنامه ریزی جهت ایجاد تحول و بهبود شرایط موجود خواهد بود. با مطالعه وضعیت موجود و با تکیه بر تجارب داخلی و بین‏المللی حضور و نظارت بیشتر دولت، ارتقاء استانداردهای خدماتی، همکاری نزدیک میان واحدهای درمان ناباروری و مراکز پذیرش فرزند، توسعه خدمات مشاوره‏ای به خانواده‏ها قبل و پس از تحویل فرزند از جمله اقدامات ضروری تشخیص داده میشوند. ایجاد تخصص در ارائه مشاوره و توجه به مبانی اعتقادی از دیگر ملزمات برنامه‏ریزی کارآمد شناخته می‏شوند.